O INSTYTUCIE
Jesteśmy instytutem badawczym działającym już ponad 70 lat w obszarze transportu kolejowego. Posiadamy własny tor badawczy i zaplecze niezbędne do prac badawczych i naukowych w obszarze transportu szynowego.
Podstawowa działalność Instytutu obejmuje certyfikację wyrobów do zastosowania w kolejnictwie, inicjowanie i prowadzenie badań naukowych i prac naukowo-badawczych oraz ich wdrażanie. W strukturze organizacyjnej Instytutu działają 3 zakłady badawcze, 4 laboratoria, Ośrodek Jakości i Certyfikacji oraz zamiejscowy Ośrodek Toru Doświadczalnego w Żmigrodzie. Jednostka oceniająca, jednostka inspekcyjna oraz wszystkie laboratoria posiadają akredytację Polskiego Centrum Akredytacji.
Instytut jest jednostką notyfikowaną nr NB 1467 w Komisji Europejskiej oraz wyznaczoną przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego , uprawnioną do oceny spełnienia zasadniczych wymagań interoperacyjności według Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/797 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie interoperacyjności kolei w Unii Europejskiej oraz wymagań według ustawodawstwa polskiego w obszarach: infrastruktura, energia, sterowanie, tabor, utrzymanie i ruch kolejowy. Posiada notyfikację bezterminową. Ma również uznanie federalnego Urzędu Kolejnictwa Niemiec (EBA) do prowadzenia badań pojazdów kolejowych. Współpracuje z wieloma organizacjami międzynarodowymi (UIC, OSŻD, ECTRI, ERRAC, EURNEX, ELCF) oraz krajowymi i zagranicznymi placówkami badawczymi.
Realizowane procesy certyfikacji prowadzone są obiektywnie, kompetentnie i bezstronnie zgodnie z wymaganiami normy PN EN ISO/IEC 17065 Ocena zgodności – Wymagania dla jednostek certyfikujących wyroby, procesy i usługi, a w przypadku procesów certyfikacji realizowanych jako jednostka notyfikowana i wyznaczona dodatkowo zgodnie z wymaganiami dokumentu technicznego ERA MNB Assessment Scheme 000MRA1044 Requirements for conformity assessment bodies seeking notification, zgodnie z którymi nie są Klientom udzielane żadne konsultacje w rozumieniu i zakresie zdefiniowanym w wyżej wymienionej normie, przy czym za konsultacje uważa się udział w projektowaniu, wytwarzaniu, instalowaniu, utrzymywaniu lub dystrybucji wyrobu, procesu lub usługi które są certyfikowane lub które mają być certyfikowane.
Nie dotyczy to informacji / wyjaśnień odnoszących się do sposobu prowadzenia procesu certyfikacji, stosowania norm lub innych dokumentów normatywnych oraz stanowisk Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, w odniesieniu do których wyroby klienta są poddawane ocenie, które mogą być udzielane na życzenie Wnioskodawcy lub potencjalnego Wnioskodawcy procesu certyfikacji przez kierownika Ośrodka Jakości i Certyfikacji (lub jego zastępców) oraz członków zespołu technicznego realizujących dany proces certyfikacji.
Dynamiczny rozwój kolei na całym świecie, w tym Kolei Dużych Prędkości (co najmniej 250 km/h), a także ważna rola przypisywana kolei w Unii Europejskiej wyznaczają nowe zadania badawcze i rozwojowe. Przywoływana często w dyskusjach opozycja pomiędzy koleją konwencjonalną i KDP nie wydaje się uprawniona. W Polsce potrzebne są oba systemy, wzajemnie dobrze powiązane. Instytut Kolejnictwa ma ogromne doświadczenie w zakresie tradycyjnej kolei oraz dysponuje specjalistyczną wiedzą na temat budowy i rozwoju KDP, którą zresztą należy pilnie rozwijać.
Krótka Historia Instytutu
W 2017 roku minie sześćdziesiąt pięć lat istnienia Instytutu Kolejnictwa w Warszawie. Od chwili swojego powstania, czterokrotnie zmieniał swoją nazwę.
Utworzony początkowo na bazie Referatu Doświadczalnego Parowozów Ministerstwa Komunikacji jako Instytut Naukowo-Badawczy Kolejnictwa, był przekształcony w 1958 roku w Centralny Ośrodek Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa, a następnie w 1987 roku w Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa. Ostatnia zmiana na Instytut Kolejnictwa nastąpiła w 2010 roku i podobnie jak poprzednie była podyktowana uwarunkowaniami aktualnych polskich regulacji prawnych.
Przez wiele lat, aż do 2000 roku Instytut (wówczas CNTK) był częścią Polskich Kolei Państwowych. W związku z przeprowadzoną restrukturyzacją, a następnie komercjalizacją tego przedsiębiorstwa, Instytut stał się jednostką samodzielną, podporządkowaną bezpośrednio ministrowi właściwemu do spraw transportu.
Od początku swojego istnienia Instytut odgrywał i odgrywa trudną do przecenienia rolę w systemie transportu szynowego w Polsce. W jego zakładach, pracowniach i laboratoriach pracowało wielu specjalistów, którzy zgromadzili olbrzymi dorobek wiedzy technicznej, organizacyjnej i eksploatacyjnej. Opracowano tu i wdrożono wiele nowatorskich rozwiązań, dzięki którym kolej odnotowała znaczący postęp technologiczny w wielu dziedzinach swojej działalności.
rok 1951 | powołanie Instytutu Naukowo-Badawczego Kolejnictwa (INBK), na bazie Referatu Doświadczalnego Parowozów Ministerstwa Komunikacji – zarządzenie Ministra Kolei z dn. 30 maja 1951 r. |
rok 1958 | przekształcenie w jednostkę organizacyjną PKP pod nazwą Centralny Ośrodek Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa (COBiRTK) – Uchwała nr 222 Rady Ministrów z dn. 20 czerwca 1958 r. |
rok 1959 | przeprowadzka z ul. Hożej do obecnej siedziby na Olszynce Grochowskiej |
rok 1987 | zmiana nazwy na Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa (CNTK) na mocy decyzji Ministra Komunikacji – zarządzenie Nr 67 Ministra Komunikacji z dn. 12 października 1987 r. |
rok 2000 | wydzielenie CNTK z PKP w celu utworzenia państwowej jednostki organizacyjnej – jednostki badawczo-rozwojowej – decyzja nr 40 Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dn. 29 listopada 1999 r. |
rok 2010 | 20 maja 2010 r. powołanie Instytutu Kolejnictwa (IK) – zarządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2010 r. |